آیا لکنت با دارو قابل درمان است؟
لکنت و دارو؛
«در مورد تاثیر انواع داروها و لکنت زبان مطالب زیادی نوشته شده است و پس از این نیز تحقیقات ادامه دارد و روز به روز مقالات در این حوزه جدیدتر می‌شود. لکنت تقریباً در هر فرهنگ با شیوع مشابه وجود داشته است. در روزهای اولیه علوم پزشکی، متخصصان لکنت زبان را نتیجه ناهنجاری های فیزیکی زبان و حنجره می دانستند. در نتیجه، اعمال جراحی برای اصلاح این ناهنجاری ها مکرر بود.
با این حال، درمان‌های بالینی که حنجره و زبان را هدف قرار می‌دهند، به ندرت بهبودی در علائم را نشان می داد. سرانجام، در اوایل دهه ۱۹۰۰، تراویس و اورتون فرض کردند که لکنت ممکن است ریشه در عملکرد مغز داشته باشد تا یک ناهنجاری فیزیولوژیکی زبان یا حنجره.
بیشتر نظریه های مدرن لکنت بر اساس کار تراویس و اورتن در دهه ۱۹۳۰ انجام شده است. ایجاد این احتمال که لکنت ناشی از فعالیت غیرعادی مغز است، راه را برای نظریه های جدید هموار کرد و الهام بخش تحقیقات پزشکی مدرن شد. پس از بحث‌ها، تحقیقات و تابوهای فراوان، راهنمای تشخیصی و آماری اختلالات روانی (DSM 5) اکنون لکنت را به عنوان یک اختلال گفتاری دوران کودکی تعریف می‌کند که معمولاً ناشی از بدعملکردی مراکز اصلی گفتار در مغز ناشی می‌شود.
در این مقاله قصد داریم به صورت علمی و با مرور تحقیقات انجام شده تاکنون، تاثیر مداخلات دارویی را بر روی درمان لکنت بررسی کنیم و ببینیم آیا داروی موفقی برای درمان کامل لکنت وجود دارد یا خیر؟ چه دارو هایی به صورت رایج در درمان لکنت تجویز می شود؟ و عوارض آنها چیست؟ پس با ما تا انتهای این مقاله همراه باشید!! تا پاسخ سوال هایی که در ذهنتان وجود دارد را بیابید.»
«کلینیک گفتاردرمانی نیاوا در تهران با مدیریت مطهره موسوی مهر؛ با تجربه چند ساله و داشتن بیش از ۳۰۰۰ درمان موفق در زمینه درمان لکنت در کودکان و بزرگسالان آماده خدمت رسانی به شما می‌باشد.»
دیدگاه های محققان و مطالعات علمی در مورد تاثیر دارو در درمان لکنت
- از محققان کلینیک مایو: “اگرچه برخی از داروها برای لکنت آزمایش شده اند، هنوز هیچ دارویی برای کمک به این مشکل ثابت نشده است.
- از موسسه ملی بهداشت: “سازمان غذا و داروی ایالات متحده (FDA) هیچ دارویی را برای درمان لکنت تایید نکرده است. با این حال، برخی از داروهایی که برای درمان سایر مشکلات سلامتی – مانند صرع، اضطراب یا افسردگی – تایید شده اند. این داروها در تحقیقات متعدد برای درمان لکنت به کار گرفته شده اند، بااینحال تا حد زیادی در کنترل لکنت ناکارآمد بوده اند.
- در حال حاضر هیچ “قرصی” وجود ندارد که بتواند لکنت را “درمان” کند. بسیاری از داروهای مختلف آزمایش شده است. برخی از آنها نتایجی را در کاهش برخی علائم آشکار لکنت برای برخی از افراد (نه همه) که لکنت دارند، نشان دادند.
- الیور بلادسین و راتنر، چندین مطالعه دارویی را که در درمان لکنت آزمایش شده اند، لیست کردند و «گزارش مکرر این است که دارو بر پیچیدگی یا شدت لکنت تأثیر بیشتری دارد تا بسامد لکنت.». معمولاً داروهای مورد مطالعه در درجه اول برای سایر اختلالات مانند اسکیزوفرنی، سندرم تورت، سردردهای میگرنی، فشار خون بالا، اختلالات قلبی عروقی، اضطراب، افسردگی، اختلال وسواس فکری-اجباری، هراس، PTSD، اختلالات تشنجی تجویز می شوند. بسیاری از آنها عوارض جانبی ناخوشایندی از جمله افزایش وزن، اختلال در عملکرد جنسی، آرامبخشی، افزایش سطح لیپیدها، محرک دیابت نوع ۲، افسردگی و غیره دارند و گزارش هایی مبنی بر عود لکنت وجود داشت. همچنین اشاره شد که “در طول سال ها، گزارش های مطلوبی نیز در مورد تیامین (هیل، ۱۹۵۱) و اسید گلوتامیک (Gatzmann، ۱۹۵۴) وجود دارد، اما اطلاعات در مورد اثربخشی آنها اندک است.”
- پاگاکلون (Pagaclone) دارویی که توسط Indevus Pharmaceuticals ساخته شده است، ابتدا به عنوان یک درمان احتمالی برای اختلالات هراس و اضطراب مورد آزمایش قرار گرفت. با این حال هرگز تجاری سازی نشد. در سال ۲۰۰۶، یک مطالعه در مقیاس بزرگ با استفاده از Pagaclone برای درمان لکنت شروع شد. اگرچه چندین نفر درجات مختلفی از بهبود را گزارش کردند، مطالعه در سال ۲۰۱۱ پایان یافت و دارو در حال حاضر به بازار عرضه نشده است.
- وبلاگ نویس وبسایت دارودرمانی برای لکنت در مورد تاثیر دارو در درمان لکنت بر اساس تجربیات شخصی خود می نویسد که «استفاده از هر دو دارو را به دلایل مختلف متوقف کرده است، و توصیه می کند که هرگونه تلاش برای درمان لکنت بهتر است همراه با گفتار درمانی انجام شود.»
مطلب پیشنهادی: سلبریتی های لکنتی
آیا هالوپریدول میتواند شدت لکنت را کاهش دهد؟
- نتایج مطالعاتی در دهه ۱۹۸۰ نشان می دهد داروی هالوپریدول می تواند با افزایش فعالیت مغز در مراکز گفتاری، روانی گفتار را بهبود بخشد، اما هالوپریدول می تواند عوارض جانبی جدی داشته باشد و استفاده مداوم از هالوپریدول با علائم خارج هرمی، دیسفوریا، اختلال عملکرد جنسی و دیسکینزی دیررس مرتبط است.
- یکسری از تحقیقات رابطه بین لکنت و افزایش سطح دوپامین را نشان می دهد. علاوه بر این، داروهایی که فعالیت دوپامین را تقویت می کنند مانند L-dopa شدت لکنت را در افراد لکنتی بسیار بدتر می کند.
- یکی دیگر از عوامل مسدود کننده دوپامین – Pimozide، که مشابه هالوپریدول است، در آزمایشات بالینی پاسخ مثبت نشان داده است. با این حال، در صورت استفاده طولانی مدت، عوارض جانبی قابل توجهی دارد. موارد منع مصرف عبارتند از افزایش سطح پرولاکتین، دیسکینزی دیررس، علائم خارج هرمی، نارسایی و نگرانی های قلبی.
«کلینیک گفتاردرمانی نیاوا در تهران با مدیریت مطهره موسوی مهر؛ با تجربه چند ساله و داشتن بیش از ۳۰۰۰ درمان موفق در زمینه درمان لکنت در کودکان و بزرگسالان آماده خدمت رسانی به شما می‌باشد.»
آیا استفاده از دارو های ضدافسردگی میتواند شدت لکنت را کاهش دهد؟؟
از سوی دیگر، پاروکستین، داروی ضد افسردگی که بازجذب سروتونین (SSRI) را کاهش می دهد، هیچ پاسخ مثبتی در جهت کاهش لکنت نشان نمی دهد. به طور مشابه، داروهای ضد افسردگی سه حلقه ای تأثیر کمی بر علائم لکنت نشان می دهند
مطلب پیشنهادی: ارتباط تغذیه و لکنت زبان
تاثیر سایر دارو های بررسی شده بر لکنت
- بلاکر های دوپامین نسل دوم مانند اولانزاپین و ریسپریدون در مقایسه با بلاکر های دوپامین نسل اول مانند هالوپریدول اثرات بهتری بر علائم لکنت دارند و عوارض جانبی کمتری از خود نشان می دهند.
- ریسپریدون افزایش فعالیت در نواحی گفتار قشر مغز را نشان می دهد. طبق تحقیقات، دوزهای بین ۰٫۵ تا ۲ میلی گرم در روز شدت لکنت را به طور قابل توجهی کاهش می دهد. اگرچه ریسپریدون نتایج بهتری نشان می دهد، اما می تواند غلظت کلی پرولاکتین پلاسما را افزایش دهد که منجر به عوارض جانبی شدید از جمله اختلال عملکرد جنسی، آمنوره، گالاکتوره و دیسفوریا در صورت استفاده طولانی مدت می شود.
- اولانزاپین دارای مشخصات تحمل متفاوتی در مقایسه با ریسپریدون است. خطرات کمتری برای ایجاد دیسفوری، اختلال عملکرد جنسی و آمنوره دارد، اما می تواند به افزایش وزن شدید در بیماران کمک کند. دوزهای اولانزاپین بین ۲٫۵ تا ۵ میلی گرم می تواند به طور موثری لکنت را کاهش دهد، اما این دوزها همچنین می توانند به طور متوسط ۴ کیلوگرم (۱۱ پوند) افزایش وزن داشته باشند.
چرا تاکنون دارویی برای درمان لکنت وجود ندارد؟
- افرادی که لکنت دارند همیشه به درمان دارویی برای لکنت امیدوار بوده اند. در حال حاضر هیچ ترکیب دارویی وجود ندارد که بتواند به طور کامل علائم لکنت را کاهش دهد. هیچ داروی مورد تایید FDA برای درمان لکنت زبان وجود ندارد.
- ژنتیک نقش مهمی در بروز لکنت رشدی دارد. مطالعات خانوادگی و مطالعات دوقلو توسط یایری و آمبروز حاکی از ژنتیکی بودن لکنت است. در مطالعات ژنتیکی اخیر مرتبط با لکنت در کودکان و بزرگسالان، ژن‌های مرتبط با لکنت به کروموزوم‌های اعداد ۱، ۷، ۱۲، ۱۳، ۱۵ و ۱۶ ارتباط داده شده‌اند.
- مطالعات جدیدتر توسط مونتاژ و همکاران منتشر شده در سال ۲۰۱۲ و چن و همکاران در سال ۲۰۱۴ نشان می دهد که بین ژن های دوپامینرژیک (SLC6A2 و DRD2) و لکنت زبان ارتباط وجود دارد. با این حال، تقریباً تمام مسدودکننده‌های دوپامین در دسترس دارای عوارض جانبی قابل توجهی هستند که کارایی آنها را در کاهش تکرارها، قفل‌ها و کشیده گویی صدا را در گفتار لکنتی کاهش می‌دهد.
مطلب پیشنهادی: درمان لکنت در کودکان
- مانند بسیاری از اختلالات ژنتیکی و رشدی، درمانگران و پزشکان می توانند برای درمان لکنت دارو تجویز کنند. با این حال، هیچ درمان دارویی وجود ندارد که اختلال لکنت را درمان کند. ترکیب درمان شناختی رفتاری با دارو اغلب نتایج بهتری را نسبت به استفاده از دارو به تنهایی نشان می دهد.
چرا درمان دارویی لکنت زبان موفق نبود؟
- علت کم تاثیر بودن داروی لکنت زبان ، پیچیدگی ماهیت لکنت است. بخشی از مشکل لکنت زبان بدلیل ماهیت گفتاری آن است و برخی دیگر از این مشکل بدلیل اضطراب ها ، اجتناب ها و ترسهایی است که فرد به مرور زمان بدلیل لکنت زبان بوجود آمده است.
- بنابراین نمی شود بدون حل کردن علت این مشکل ( علائم لکنت زبان نظیر تکرار ، قفل و کشیده گویی ) این مشکل را حل کرد.
اگر لکنت دارو ندارد، پس چه درمانی برای آن وجود دارد؟
- یک دارو یا قرص تمام وکمالی که هم بتواند علائم و شدت لکنت را کاهش دهد و همچنین هیچ عوارض خطرناکی هم نداشته باشد، تاکنون ساخته نشده است. همانطور که در این مقاله نیز توضیح داده شد، مطالعات و محققان زیادی تاثیر دارو بر درمان لکنت را مورد بررسی قرار دادند ولی در انتها یک دارویی که موثر باشد یافت نشد.
- طبق مطالعات علمی و تجربیات بالینی، گفتاردرمانی برای لکنت، تنها درمانی است که می تواند به بهبود علائم و درمان لکنت کمک کند. این درمان که توسط متخصص گفتاردرمانی انجام می شود، برخلاف دارو عوارضی نداشته و یک درمان مطمئن و بدون عوارض تلقی می شود.
درمان لکنت با گفتاردرمانی نیاوا
گفتار درمانی یک روش موثر در بهبود تکلم افراد مبتلا به لکنت زبان می‌باشد و در مقالات ثابت شده است که تنها گفتاردرمانگر است که میتواند به طور تخصصی و با استفاده از راهبرد های مناسب لکنت را درمان کند و گفتاردرمانگر درصورت نیاز و ارجاع به متخصص روانپزشک، روانشناس، نورولوژیست به عنوان درمان مکمل در کنار گفتاردرمانی میتواند کیفیت درمان را بالا برده و پروسه درمان را کاهش دهد.
کلینیک گفتاردرمانی نیاوا در تهران با تجربه چند ساله و داشتن بیش از ۳۰۰۰ درمان موفق در زمینه درمان لکنت در کودکان و بزرگسالان آماده خدمت رسانی به شما می‌باشد.
نیاوا همصدای شما در تمام لحظه ها
