اختلال رفتاری در کودکان 

بیشتر كودكان خردسال در این دوره ی سنی خود بازیگوشی های زیادی می کنند. به این صورت که، ممکن است حرف گوش نکنند و رفتارهای  عجیب و غریبی از خود نشان دهند، تمامی این كارها طبیعی بوده و اقتضای سنشان است. ولی بعضی دیگر از کودکان هم هستند که در کنار این کارها، برخی رفتارهای بسیار چالش برانگیزی از خود نشان می دهند که مناسب سن آن ها نمی باشد. عدم درمان این اختلالات رفتاری منجر به بروز ناسازگاری هایی در سنین بزرگسالی می شوند. برای همین خاطر توصیه می شود در صورت مشاهده ی هر گونه اختلالات رفتاری، سریعا اقدام به درمان آن نموده تا این درمان میسر واقع شود. درمان اختلالات رفتاری کودکان به چند صورت انجام می شود و انتخاب آن بستگی به نوع اختلال و عوامل تاثیرگذار بر آن دارد. در این مقاله به بررسی اختلالات رفتاری و تاثیرات آن در روند رشد کودک می پردازیم.

«مطب گفتاردرمانی نیاوا با مدیریت مطهره موسوی مهر در تهران با بهره مندی از تیم متخصص شامل متخصصان گفتاردرمانی، کاردرمانی و رفتار درمانی  می‌تواند در ارزیابی این اختلال و همچنین ارائه برنامه و راهکار های درمانی عالی برای کودکان شما در مواجهه با چالش‌های ناشی از اختلالات رفتاری کمک کند تا از پیشرفت و بهبود علائم و رفتار های کودکانتان لذت ببرید.»

اختلال رفتاری در کودکان 

اختلال رفتاری یک وضعیت یا الگوی رفتاری ناهنجار است که باعث مشکلات در روابط اجتماعی، تحصیلی، یا در زندگی روزمره کودک می‌شود. اینگونه اختلالات معمولا در دوره کودکی یا نوجوانی شروع می‌شود و ممکن است در صورت عدم تشخیص و درمان مناسب، به مشکلات جدی‌تر در بزرگسالی منجر شوند.

انواع اختلالات رفتاری در کودکان؟

اختلالات رفتاری در کودکان به مجموعه‌ای از مشکلات رفتاری و عاطفی اطلاق می‌شود که به طور قابل‌توجهی بر زندگی روزمره، تحصیل و روابط اجتماعی کودک تأثیر می‌گذارند. این اختلالات معمولاً شامل الگوهای رفتاری ناپسند و مداوم هستند که برای خود کودک یا اطرافیان او مضر هستند. در ادامه به برخی از انواع رایج اختلالات رفتاری در کودکان می‌پردازم:

۱. اختلال نافرمانی مقابله‌ای (ODD – Oppositional Defiant Disorder)

این اختلال با الگوهای مداوم نافرمانی، لجبازی، و مقابله‌جویی نسبت به والدین، معلمان و دیگر بزرگسالان شناخته می‌شود. کودکان مبتلا به ODD معمولاً به طور مکرر بحث می‌کنند، دستورات را نادیده می‌گیرند و به طور عمدی دیگران را آزار می‌دهند. این رفتارها معمولاً فراتر از رفتارهای عادی کودکانه هستند و به صورت منظم تکرار می‌شوند.

۲. اختلال سلوک (CD – Conduct Disorder)

اختلال سلوک با رفتارهای جدی و مداوم ضداجتماعی و قانون‌شکنانه شناخته می‌شود. کودکان و نوجوانان مبتلا به این اختلال ممکن است دروغ بگویند، دزدی کنند، خرابکاری کنند، به دیگران آسیب بزنند یا با دیگران به طور عمدی دعوا و نزاع کنند. این اختلال معمولاً در سنین نوجوانی بروز می‌کند و اگر درمان نشود، ممکن است به مشکلات جدی‌تر در بزرگسالی منجر شود.

۳. اختلال نقص توجه/بیش‌فعالی (ADHD – Attention-Deficit/Hyperactivity Disorder)

ADHD یکی از رایج‌ترین اختلالات روانی در کودکان است و به سه نوع اصلی تقسیم می‌شود:

نوع بی‌توجهی: کودک به راحتی تمرکز خود را از دست می‌دهد، دستورالعمل‌ها را فراموش می‌کند و به طور کلی در انجام وظایف ناتوان است.

نوع بیش‌فعالی-تکانشی: کودک بدون فکر عمل می‌کند، بی‌قرار است و در یک مکان نمی‌تواند برای مدت طولانی بنشیند.

نوع ترکیبی: کودک نشانه‌هایی از هر دو نوع بی‌توجهی و بیش‌فعالی-تکانشی را دارد.

۴. اختلال اضطراب (Anxiety Disorders)

کودکان مبتلا به اختلالات اضطرابی ممکن است نگرانی‌ها و ترس‌های غیرمنطقی داشته باشند که زندگی روزمره آن‌ها را مختل می‌کند. این اختلالات شامل مواردی همچون اختلال اضطراب اجتماعی، اضطراب جدایی و فوبیای خاص است. کودکان ممکن است به شدت از موقعیت‌هایی که برایشان اضطراب‌آور است اجتناب کنند و این ممکن است بر تحصیل و روابط اجتماعی آن‌ها تأثیر بگذارد.

۵. اختلال افسردگی (Depressive Disorders)

کودکان مبتلا به اختلالات افسردگی معمولاً حالت‌های افسردگی، از دست دادن علاقه به فعالیت‌های روزمره، احساس گناه، بی‌ارزشی و تغییرات در الگوهای خواب و اشتها را تجربه می‌کنند. افسردگی در کودکان می‌تواند منجر به عملکرد ضعیف تحصیلی، مشکلات در روابط خانوادگی و اجتماعی و حتی خطر خودکشی شود.

۶. اختلال وسواس فکری-عملی (OCD – Obsessive-Compulsive Disorder)

کودکان مبتلا به OCD دچار افکار مزاحم و تکراری (وسواس) می‌شوند که باعث اضطراب می‌شود و به دنبال آن، رفتارهای تکراری (اعمال اجباری) را برای کاهش این اضطراب انجام می‌دهند. این اعمال ممکن است شامل شستشوی مکرر دست‌ها، چک کردن مداوم چیزی یا ترتیب دادن وسایل به شیوه‌ای خاص باشد.

۷. اختلال استرس پس از سانحه (PTSD – Post-Traumatic Stress Disorder)

این اختلال به دنبال تجربه یا مشاهده یک رویداد تروماتیک مانند تصادف، بلای طبیعی، یا سو استفاده ایجاد می‌شود. کودکان مبتلا به PTSD ممکن است خاطرات و کابوس‌های تروماتیک داشته باشند، از موقعیت‌هایی که یادآور آن رویداد هستند اجتناب کنند و در زندگی روزمره دچار مشکلات تمرکز و اضطراب شوند.

۸. اختلالات رفتاری انفجاری (IED – Intermittent Explosive Disorder)

این اختلال با فوران‌های ناگهانی و غیرقابل پیش‌بینی از خشم و پرخاشگری شناخته می‌شود که نسبت به محرک‌های روزمره بسیار نامتناسب است. کودکان مبتلا به IED ممکن است به طور مکرر دچار عصبانیت‌های ناگهانی شوند که منجر به آسیب به دیگران یا اموال می‌شود.

۹. اختلال دو قطبی (Bipolar Disorder)

کودکان مبتلا به اختلال دوقطبی دوره‌هایی از افسردگی شدید و مانیا (شیدایی) را تجربه می‌کنند. دوره‌های شیدایی ممکن است با احساسات بسیار شدید، انرژی بالا، کاهش نیاز به خواب و رفتارهای مخاطره‌آمیز همراه باشد. این تغییرات در خلق و خو می‌تواند به سرعت یا به تدریج رخ دهد.

۱۰. اختلال وسواس تیک (Tourette Syndrome)

این اختلال شامل حرکات یا اصوات ناگهانی، تکراری و غیرقابل کنترل است که به صورت تیک‌های حرکتی یا صوتی بروز می‌کند. این تیک‌ها می‌توانند خفیف یا شدید باشند و به طور کلی با استرس یا اضطراب تشدید می‌شوند.

شیوع اختلالات رفتاری در کودکان چقدر است؟

شیوع اختلالات رفتاری در کودکان بسته به نوع اختلال، محیط زندگی و عوامل جمعیتی مختلف، متفاوت است. با این حال، برخی از آمارهای کلی می‌توانند به ما دیدگاهی درباره میزان شیوع این اختلالات بدهند:

• اختلال نافرمانی مقابله‌ای (ODD):
• شیوع این اختلال در کودکان و نوجوانان بین ۲ تا ۱۶ درصد است. این اختلال در پسران بیشتر از دختران مشاهده می‌شود، به ویژه در سنین پیش از بلوغ.

• اختلال سلوک (CD):
• اختلال سلوک در حدود ۲ تا ۱۰ درصد از کودکان و نوجوانان دیده می‌شود. این اختلال نیز در پسران بیشتر از دختران رخ می‌دهد.

• اختلال نقص توجه/بیش‌فعالی (ADHD):
• شیوع ADHD در حدود ۵ تا ۷ درصد از کودکان در سنین مدرسه تخمین زده می‌شود. پسران بیش از دختران به این اختلال مبتلا می‌شوند.

• اختلالات اضطرابی:
• شیوع اختلالات اضطرابی در کودکان بین ۶ تا ۲۰ درصد است. این اختلالات می‌توانند از دوران کودکی آغاز شوند و اگر درمان نشوند، ممکن است تا بزرگسالی ادامه پیدا کنند.

• اختلالات افسردگی:
• شیوع افسردگی در کودکان و نوجوانان حدود ۲ تا ۸ درصد است. نرخ ابتلا به افسردگی در نوجوانان دختر بیشتر از پسران است.

• اختلال وسواس فکری-عملی (OCD):
• شیوع OCD در کودکان و نوجوانان در حدود ۱ تا ۳ درصد است. این اختلال می‌تواند از دوران کودکی آغاز شود و به طور مزمن ادامه یابد.

• اختلال استرس پس از سانحه (PTSD):
• شیوع PTSD در کودکان متفاوت است و به شدت وابسته به تجربه‌های تروماتیک آن‌ها دارد. به طور کلی، حدود ۱ تا ۶ درصد از کودکان ممکن است پس از تجربه یک رویداد تروماتیک دچار PTSD شوند.

• اختلالات رفتاری انفجاری (IED):
• شیوع IED در کودکان دقیقاً مشخص نیست، اما به نظر می‌رسد این اختلال نسبتاً نادر است.

• اختلال دو قطبی (Bipolar Disorder):
• شیوع اختلال دو قطبی در کودکان و نوجوانان بین ۰٫۵ تا ۲ درصد تخمین زده می‌شود. این اختلال بیشتر در نوجوانان و جوانان تشخیص داده می‌شود.

• • اختلال وسواس تیک (Tourette Syndrome):

• شیوع سندرم تورت در حدود ۰٫۳ تا ۱ درصد از کودکان است. این اختلال در پسران شایع‌تر از دختران است.

«کلینیک مجهز گفتاردرمانی نیاوا با مدیریت مطهره موسوی مهر در تهران با بهره مندی از تیم متخصص شامل متخصصان گفتاردرمانی، کاردرمانی و رفتار درمانی  می‌تواند در ارزیابی این اختلال و همچنین ارائه برنامه و راهکار های درمانی عالی برای کودکان شما در مواجهه با چالش‌های ناشی از اختلالات رفتاری کمک کند تا از پیشرفت و بهبود علائم و رفتار های کودکانتان لذت ببرید.»

نشانه‌ها و علائم اختلال رفتاری در کودکان؟

علت ایجاد اختلالات رفتاری در کودکان چیست؟

علت ایجاد اختلالات رفتاری در کودکان به یک عامل واحد محدود نمی‌شود؛ بلکه نتیجه تعامل پیچیده‌ای از عوامل زیستی، روانی، اجتماعی، و محیطی است. در ادامه، به برخی از مهم‌ترین عواملی که می‌توانند در ایجاد این اختلالات نقش داشته باشند، اشاره می‌شود:

«کلینیک مجهز گفتاردرمانی نیاوا با مدیریت مطهره موسوی مهر در تهران با بهره مندی از تیم متخصص شامل متخصصان گفتاردرمانی، کاردرمانی و رفتار درمانی  می‌تواند در ارزیابی این اختلال و همچنین ارائه برنامه و راهکار های درمانی عالی برای کودکان شما در مواجهه با چالش‌های ناشی از اختلالات رفتاری کمک کند تا از پیشرفت و بهبود علائم و رفتار های کودکانتان لذت ببرید.»

اختلالات رفتاری در کودکان چگونه تشخیص داده می شود؟

تشخیص اختلالات رفتاری در کودکان یک فرآیند پیچیده است که نیاز به ارزیابی دقیق توسط متخصصان بهداشت روان مانند روانشناسان، روانپزشکان یا مشاوران دارد. این فرآیند شامل چندین مرحله است که در ادامه به آنها اشاره می‌شود:

۱. جمع‌آوری اطلاعات اولیه

• مصاحبه با والدین و مراقبان: متخصصان معمولاً با والدین، معلمان یا دیگر مراقبان کودک مصاحبه می‌کنند تا اطلاعاتی درباره تاریخچه خانوادگی، رشد کودک، رفتارهای فعلی و هر گونه رویداد تروماتیک یا مهم در زندگی کودک به دست آورند.
• مشاهده رفتار کودک: متخصصان ممکن است کودک را در محیط‌های مختلف مانند خانه، مدرسه یا کلینیک مشاهده کنند تا رفتارهای او را در شرایط واقعی بررسی کنند.

۲. مصاحبه بالینی با کودک

• گفتگو با کودک: بسته به سن کودک، متخصص با او درباره احساسات، نگرانی‌ها و تجربیاتش صحبت می‌کند. این گفتگو به کودک کمک می‌کند تا احساسات و مشکلات خود را به اشتراک بگذارد و به متخصص در درک بهتر مشکلات او کمک می‌کند.
• استفاده از ابزارهای ارزیابی: در برخی موارد، متخصصان از تست‌ها یا پرسشنامه‌های استاندارد استفاده می‌کنند تا به ارزیابی دقیق‌تر رفتارها، نگرانی‌ها و مشکلات عاطفی کودک بپردازند.

۳. ارزیابی روان‌شناختی و رفتاری

• پرسشنامه‌ها و تست‌های روان‌شناختی: ابزارهای ارزیابی استاندارد مانند تست‌های هوش، تست‌های رفتاری و پرسشنامه‌های سلامت روان برای اندازه‌گیری جنبه‌های مختلف رفتار و وضعیت روانی کودک به کار می‌روند. این ابزارها به شناسایی الگوهای رفتاری ناسازگارانه، مشکلات تمرکز، ناتوانی‌های یادگیری و سایر مشکلات روانی کمک می‌کنند.
• ارزیابی توسط معلمان و دیگر مراقبان: اطلاعات از محیط مدرسه و تعاملات کودک با همسالان و معلمان نیز بخش مهمی از فرآیند تشخیص است. معلمان ممکن است فرم‌های ارزیابی مخصوصی را پر کنند که رفتار کودک را در کلاس درس توصیف می‌کند.

۴. بررسی تاریخچه پزشکی و خانوادگی

• تاریخچه پزشکی: متخصص ممکن است تاریخچه پزشکی کودک را بررسی کند تا هر گونه عامل زیستی که ممکن است به مشکلات رفتاری مرتبط باشد (مانند ناهنجاری‌های عصبی یا مشکلات ژنتیکی) شناسایی شود.
• تاریخچه خانوادگی: بررسی اختلالات رفتاری، مشکلات روانی یا سوءمصرف مواد در خانواده می‌تواند به تشخیص کمک کند.

۵. بررسی شرایط اجتماعی و محیطی

• ارزیابی شرایط محیطی: متخصصان ممکن است به بررسی شرایط محیطی و اجتماعی کودک بپردازند تا عواملی مانند مشکلات خانوادگی، استرس‌های محیطی، فقر یا خشونت خانگی را که می‌توانند به مشکلات رفتاری منجر شوند، شناسایی کنند.
• تأثیر همسالان و مدرسه: تعاملات اجتماعی کودک با همسالان و تجربیات او در مدرسه نیز مورد بررسی قرار می‌گیرد تا تاثیرات احتمالی این عوامل بر رفتار کودک مشخص شود.

۶. تشخیص افتراقی

• مقایسه با سایر اختلالات: متخصصان باید مطمئن شوند که علائم کودک به یک اختلال رفتاری خاص مربوط می‌شود و با سایر اختلالات روانی یا جسمی اشتباه گرفته نمی‌شود. برای این کار، تشخیص افتراقی انجام می‌شود تا اختلالات مشابه مانند اختلالات یادگیری، اختلالات طیف اوتیسم، اضطراب یا افسردگی از هم تفکیک شوند.

۷. تشخیص نهایی و برنامه درمانی

• تشخیص نهایی: پس از تکمیل تمام مراحل ارزیابی، متخصص به تشخیص نهایی می‌رسد و نوع خاص اختلال رفتاری را که کودک به آن مبتلاست مشخص می‌کند.
• طراحی برنامه درمانی: بر اساس تشخیص، یک برنامه درمانی اختصاصی برای کودک تدوین می‌شود که ممکن است شامل روان‌درمانی، مشاوره خانوادگی، مداخلات رفتاری و در برخی موارد، دارودرمانی باشد.

نکات مهم:

تشخیص زودهنگام: تشخیص زودهنگام اختلالات رفتاری بسیار مهم است زیرا می‌تواند به کاهش اثرات منفی و بهبود کیفیت زندگی کودک کمک کند.

همکاری والدین و معلمان: همکاری نزدیک والدین، معلمان و متخصصان بهداشت روان برای جمع‌آوری اطلاعات دقیق و پیگیری درمان ضروری است.

ارزیابی مستمر: تشخیص و درمان اختلالات رفتاری باید یک فرآیند پویا باشد، و متخصصان باید به طور مستمر وضعیت کودک را ارزیابی کنند و در صورت لزوم، برنامه درمانی را تعدیل کنند.

اختلالات رفتاری در کودکان چه تاثیری بر روند رشد گفتار و زبان آنها دارد؟

اختلالات رفتاری در کودکان می‌تواند تأثیرات متعددی بر روند رشد گفتار و زبان آنها داشته باشد. این تأثیرات بسته به نوع و شدت اختلال رفتاری و همچنین ویژگی‌های فردی کودک متفاوت هستند. در ادامه به چندین تاثیر مهم اشاره می‌کنم:

۱. تأخیر در رشد زبان

• عدم توجه به یادگیری: کودکانی که دارای اختلالاتی مانند ADHD هستند، ممکن است به دلیل مشکلات تمرکز و توجه، در یادگیری زبان و گفتار دچار تأخیر شوند. عدم توانایی در تمرکز بر مکالمات و تمرین‌های زبانی می‌تواند رشد زبان را کند کند.
• فقدان انگیزه: برخی کودکان با اختلالات رفتاری مانند اختلال نافرمانی مقابله‌ای (ODD) ممکن است به دلیل انگیزه پایین یا عدم همکاری، در تمرینات و فعالیت‌های زبانی شرکت نکنند که این امر می‌تواند منجر به تأخیر در رشد زبان شود.

۲. اختلالات ارتباطی

• مشکلات در تعامل اجتماعی: کودکان با اختلالات رفتاری اغلب در تعاملات اجتماعی مشکل دارند. این مشکلات می‌تواند به ناتوانی در برقراری ارتباط موثر با دیگران منجر شود و مهارت‌های زبانی آنها را تحت تأثیر قرار دهد.
• عدم درک نشانه‌های اجتماعی: کودکانی که دارای مشکلات رفتاری هستند ممکن است در درک نشانه‌های غیرکلامی (مانند زبان بدن، تن صدا، و اشارات) دچار مشکل شوند که این می‌تواند بر توانایی‌های زبانی و ارتباطی آنها تأثیر منفی بگذارد.

۳. اختلالات در بیان و تولید گفتار

• ناتوانی در بیان احساسات: کودکانی با اختلالات رفتاری ممکن است در بیان صحیح احساسات و افکار خود با استفاده از زبان مشکل داشته باشند. این ناتوانی می‌تواند به مشکلات در تولید گفتار و بیان منطقی جملات منجر شود.
• تأخیر در تکلم: برخی کودکان با اختلالات رفتاری، به ویژه آنهایی که تحت تأثیر مشکلات عاطفی قرار دارند (مانند اضطراب یا افسردگی)، ممکن است به دلیل کاهش انگیزه یا خودپنداره منفی، در صحبت کردن تأخیر داشته باشند.

۴. مشکلات در درک زبان

• اختلال در تمرکز: کودکان با اختلالات مانند ADHD ممکن است در درک و پردازش اطلاعات زبانی دچار مشکل شوند. عدم تمرکز می‌تواند باعث شود که کودک نتواند به خوبی دستورات یا مکالمات را درک کند.
• سوءتفاهم‌های زبانی: مشکلات در درک زبان ممکن است باعث ایجاد سوءتفاهم در تعاملات اجتماعی شود که می‌تواند به تنش‌ها و مشکلات رفتاری بیشتر منجر شود.

۵. تأثیرات متقابل رفتار و زبان

• افزایش مشکلات رفتاری به دلیل ناتوانی زبانی: اگر کودک نتواند به درستی احساسات و نیازهای خود را از طریق زبان بیان کند، ممکن است به رفتارهای ناهنجار یا خشونت‌آمیز روی آورد. به عنوان مثال، کودکانی که در ابراز خواسته‌های خود مشکل دارند ممکن است با پرخاشگری یا نافرمانی واکنش نشان دهند.
• کاهش اعتماد به نفس: مشکلات در گفتار و زبان می‌تواند منجر به کاهش اعتماد به نفس و افزایش مشکلات رفتاری شود. این کودکان ممکن است به دلیل عدم توانایی در برقراری ارتباط موثر با دیگران، احساس بی‌ارزشی کنند و در نتیجه، به رفتارهای ناپسند دست بزنند.

۶. مداخلات درمانی و حمایتی

• تأثیر مثبت مداخلات زودهنگام: مداخلات زودهنگام در حوزه گفتار و زبان، مانند جلسات گفتاردرمانی، می‌تواند به بهبود مهارت‌های زبانی کودک کمک کند و در نتیجه، مشکلات رفتاری مرتبط با این ناتوانی‌ها را کاهش دهد.
• همکاری بین متخصصان: همکاری نزدیک بین گفتاردرمانگران، روانشناسان و معلمان می‌تواند به تدوین برنامه‌های جامع درمانی کمک کند که همزمان مشکلات رفتاری و زبانی کودک را مورد توجه قرار می‌دهد.

نکات مهم:

• ضرورت تشخیص و مداخله زودهنگام: تشخیص زودهنگام مشکلات زبانی و رفتاری و شروع مداخلات درمانی مناسب می‌تواند به کاهش تأثیرات منفی این اختلالات بر رشد کلی کودک کمک کند.
• رویکرد چندجانبه: درمان اختلالات رفتاری و زبانی نیازمند یک رویکرد چندجانبه است که شامل مداخلات روان‌شناختی، آموزشی، و زبانی باشد.
• حمایت خانوادگی و اجتماعی: حمایت‌های خانوادگی و اجتماعی نیز نقش مهمی در تقویت مهارت‌های زبانی و کاهش مشکلات رفتاری کودکان دارد.

درمان اختلالات رفتاری در کودکان چگونه است؟

درمان اختلالات رفتاری در کودکان نیازمند رویکردی چندجانبه و متناسب با نوع اختلال، شدت آن و شرایط فردی کودک است. هدف اصلی درمان، بهبود رفتار کودک، افزایش توانایی‌های اجتماعی و عاطفی او و کاهش مشکلات مرتبط با اختلال است. درمان‌های معمول شامل موارد زیر است:

نکات مهم:

شخصی‌سازی درمان: هر کودک منحصر به فرد است و برنامه درمانی باید متناسب با نیازهای خاص او طراحی شود.

همکاری تیمی: موفقیت درمان نیازمند همکاری نزدیک بین والدین، معلمان، پزشکان و دیگر متخصصان بهداشت روان است.

پیگیری و ارزیابی مداوم: درمان باید به طور مداوم مورد ارزیابی قرار گیرد و در صورت لزوم، تغییراتی در آن اعمال شود تا به بهترین نتیجه دست یابند.

درمان اختلالات رفتاری کودکان با گفتاردرمانی نیاوا

اگر به دنبال اطلاعات بیشتری درباره اختلال رفتاری در کودکان هستید و نیاز به راهنمایی دارید، مراجعه به کلینیک گفتاردرمانی نیاوا می‌تواند بسیار مفید باشد. کلینیک مجهز گفتاردرمانی نیاوا در تهران با بهره مندی از تیم متخصص شامل متخصصان گفتاردرمانی، کاردرمانی و رفتار درمانی  می‌تواند در ارزیابی این اختلال و همچنین ارائه برنامه و راهکار های درمانی عالی برای کودکان شما در مواجهه با چالش‌های ناشی اختلالات رفتاری کمک کند تا از پیشرفت و بهبود علائم و رفتار های کودکانتان لذت ببرید.

نیا‌وا همصدای شما در تمام لحظه ها